Het innerlijke elfje

Elftopia, dat ene weekend waar mijn innerlijke elfje helemaal zichzelf kan zijn, U was terug EPISCH ! Ik geniet nog steeds na van dit fantastische weekend dat ieder jaar mijn batterijen weer volledig oplaadt. Dankbaar voor alle fantastische ontmoetingen met oude en nieuwe bekenden!

Ik denk ieder jaar “het is goed om even de realiteit (lees: Westerse prestatiemaatschappij) te ontsnappen” maar nu besef ik dat zo’n event zoals Elftopia eigenlijk pure realiteit is met zoveel warme ontmoetingen waar je samen mee kunt lachen, dansen, zingen… Het zijn die zaken die je ‘Alive and Kicking’ maken, volledig down-to-earth brengen (ook al is het in een elfenpakje 😉 ).

Als volwassen personen voelen we ons verplicht om ons “innerlijk elfje” (lees: innerlijk kind) te onderdrukken en dat is zo ongezond en leidt tot frustraties, depressie en een leeg gevoel. Laat daarom af en toe jouw innerlijk elfje/kaboutertje/… los en geniet gewoon zonder nadenken, zonder oordeel over jezelf of anderen. Doe eens gek zonder te denken “wat gaan ze nu van mij denken”. Wees af en toe zoals een kind waar je terug gaat naar wie jij eigenlijk diep vanbinnen bent.

Het is een stukje magie die in ons zit maar vaak ondergesneeuwd zit. Maar die magie kun je niet verliezen. Je moet het gewoon eens durven toelaten, en dan maakt het niet uit of je nu 20, 30, 40 of 100 jaar bent.

© Guido Jerusalem

© Guido Jerusalem

 

Advertenties

Boek Review: Onkruidboek

Onkruid, iedere strakke hovenier haat het: het komt tussen jouw stenen, in jouw moes-/kruidentuin en staat daar maar wat te staan. Maar is dat werkelijk zo?

Ik heb onkruid nooit zo’n probleem gevonden (misschien mede omdat opruimen nooit mijn grootste specialiteit is geweest). Mensen die als bezetene onkruid aan het wieden waren hebben mij nooit kunnen overtuigen. Want: Wat is onkruid? Mijn prachtige bloedzuring die ieder jaar in mijn kruidentuin magisch verschijnt is mijn jaarlijks geluksmomentje. Waarom zou ik dit weghalen om weg te gooien terwijl ik dit in mijn salades kan integreren en het, eenmaal in mijn lichaam zit, mijn bloed begint te zuiveren (er zit zoveel waarheid in de naam 😉 ). Of het schattige kruipklokje dat het terras bedekt met een tapijtje vol paarse bloemetjes waar de bijtjes heerlijk hun buikje rond kunnen eten…

 

Zeer gezonde bloedzuring in mijn kruidentuintje

Onkruidboek leest zoals een magazine en is voorzien van prachtige foto’s. De auteurs tonen de nadelen maar vooral de voordelen van onkruid want wat de meeste mensen zien als onkruid trekt bijtjes en vlinders aan, werkt in veel gevallen medicinaal en is vaak ook gewoon eetbaar.

Ze interviewen mensen die op de één of andere manier met onkruid te maken hebben: een bio-boer, een tuinarchitecte, een herborist… De liefde voor ‘onkruid’ is bij de één groter dan bij de ander, maar het is wel heel interessant de verschillende visies op te merken. Het is vooral afhankelijk van wat zij met het onkruid denken te kunnen doen: “Staat het vooral in de weg of kan ik hier iets mee?”. Dan valt ook op hoe subjectief het woord ‘onkruid’ eigenlijk is…

Kruipklokje op het terras

Daarnaast staat de Onkruid Top 10 (volgens de Nederlanders) uitvoerig beschreven met op het einde van het boek nog enkele tientallen kruidjes erbij die ook vaak voorkomen.
Pleiten de auteurs om alle onkruid te laten staan? Neen, maar ze geven wel de goede adviezen mee omtrent het correct verwijderen ervan (lees: geen chemische brol die jouw grond vervuilt en ons lichaam ziek maakt).
Het leest erg vlot en is prachtig opgebouwd. Een boek dat toch het lezen waard is, zeker voor mensen met een hart voor hun tuin en de natuur.

Gegevens:

Naam: Onkruidboek

Auteurs: Suze Peeters & Caroline Zeevat

EAN: 9789492881106

Wat ik morgen meeneem in het stemhokje…

Zo net voor de verkiezingen moet er mij toch iets van het hart:

Ik ga geen pleidooi beginnen met “voor die moet je stemmen en voor die niet” want dat gebeurt nu al maanden aan een stuk langs alle mogelijke kanten en dat willen jullie hoogstwaarschijnlijk niet lezen (ik zou het ook niet doen 😉 )

Nee, ik wil eventjes een woord van dankbaarheid kwijt:
Sinds ik mij ben gaan verdiepen in de therapeutische (fysiek, mentaal en emotioneel) werking van de natuur en – sinds kortere tijd – in klimaatactivisme, is er een hele wereld voor mij opengegaan. Ik voelde me letterlijk zakken van mijn hoofd naar mijn lichaam en onze aarde. Het gaf (en geeft) me een gevoel van kracht, geborgenheid, innerlijke rust en eenheid. Daarnaast lijkt het alsof Moeder Aarde nog eens fantastische mensen op mijn pad brengt die dezelfde visie delen. Ik voel me oprecht gezegend!

Omdat ik Moeder Aarde dan ook zo dankbaar ben, is het mijn plicht als therapeut, activist & blogger om dit te delen met jullie en jullie op te roepen om ook in contact te komen met de aarde en de natuur op een dieper level. Het geeft zo’n vredevol gevoel maar tegelijkertijd kom je op als een earth warrior, vechtend voor jouw Moeder maar ook voor jezelf want wat velen vergeten zijn: We are part of nature and she is part of us. En of we het willen of niet, dit gaat ALTIJD zo blijven. Waarom vechten we dan tegen haar alsof ze een vijand is? Vernietigen we haar schoonheid uit hebzucht? Waarom zien we onszelf volledig afgescheiden van haar en haar andere levende wezens (dieren, bomen, planten, bloemen…)? Waarom voelen wij ons zo superieur ten opzichte van haar?

Ik ga geen partijnamen noemen maar neem dit alsjeblieft mee morgen in jouw stemhokje. En als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor jouw kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen want hoe belangrijk een ander politiek thema nu mag zijn in jouw ogen, zij krijgen misschien niet eens de kans meer om over een ander thema na te denken als we nu geen actie ondernemen. Zij verdienen gezonde lucht om in te ademen, grote en talrijke bossen om in te spelen en daar hun longen te vullen met verse zuurstof, duizenden diersoorten om te bewonderen, schoon water om te drinken en te zwemmen… En het ligt in onze handen. Het is beangstigend maar ook prachtig dat we deze kans krijgen. Het is aan ons om eindelijk iets terug te geven aan Moeder Aarde en ik ben het zeker: Wij en onze volgende generaties gaan dit in duizendvoud terugkrijgen VAN haar als we dit nu even doen VOOR haar.

Ik wil je oprecht bedanken om dit even te lezen en wil tenslotte nog dit Indiaans gezegde meegeven: “We erven de aarde niet van onze voorouders maar lenen het van onze kinderen”

-Florence, 25 mei 2019

Het Emotionele Monument

Wanneer ik gisteren, 15 april 2019, de beelden van de Notre Dame zie, gehuld in het alles verterende vuur, springen de tranen me in de ogen. Mijn ratio probeert die te onderdrukken met “het is maar een kathedraal” maar veel effect heeft dat niet. Het is mijn hart voor geschiedenis, mijn hart voor kunst, mijn hart voor spiritualiteit (en waarschijnlijk zelf mijn kinderhart dat talloze keren naar ‘De Klokkenluider van de Notre Dame’ gekeken heeft) dat huilt. Een monument zoals de Notre Dame is zo veelzijdig met zo’n rijke geschiedenis. Het is zo’n plaats dat je wenst dat de muren kunnen praten .

Dan begin je te denken aan andere monumenten, en niet alleen diegene die er nog zijn. Hoeveel monumenten, gebouwen zijn er niet meer? Sommige zijn inderdaad vernield door de natuurelementen maar vele ook door sloopkogels en -hamers. Nu huilt de hele wereld en vooral heel Frankrijk maar als er in een Vlaams dorp of stad een stukje geschiedenis door mensenhanden met de grond gelijk gemaakt wordt, zijn er ook altijd personen die een bloedend hart ervaren. Nu hoor ik bepaalde mensen denken “ja maar we leven in een wereld van vooruitgang en de mens moet nieuwe zaken creëren om te voldoen aan de hedendaagse maatschappij”. Akkoord, maar is het dan respectvol om iemand anders zijn creatie met de grond gelijk te maken zodat jij jouw creatie kan scheppen vanuit jouw ego zijnde? Wil jij verantwoordelijk zijn voor het emotionele verdriet bij personen puur omdat jouw bankrekening ervan aandikt?

Wat voor de één een hoop stenen is, is voor de andere een architecturaal pareltje dat niet meer wordt gemaakt in de 21e eeuw, een geschiedenis om U tegen te zeggen, een ruimte met een familiale ziel die erin verweven zit, een plaats waar mentale kracht uit gehaald wordt… en dat is iets waar we vooral in Vlaanderen weinig tot geen oog meer voor hebben.

Daarom kan de brand in Parijs ons iets leren. Tegen de natuurelementen kunnen we als mens niet op, maar wat we zelf in handen hebben, willen we dat zomaar verloren laten gaan? Want eenmaal de laatste steen op de grond ligt, wordt het nooit meer hetzelfde…

Ervaring: White Lodge Healing Workshop

The White Lodge of Witte Broederschap, ik had er al van gehoord maar had er geen idee van wat het precies inhield. Daarom was het maar een kleine stap (letterlijk en figuurlijk) om af te zakken naar Shamballa Deinze.

Ik werd meteen hartelijk ontvangen door de lieve Claire Bänziger. Naast haar was ik de enige vrouw in het gezelschap naast verschillende mannen, wat een nieuwe ervaring was voor mij bij spirituele gelegenheden. Wel vind ik het erg goed dat er net meer en meer mannen ook de spirituele weg (beginnen te) bewandelen.

Na de verwelkoming mochten we ons elk om beurt voorstellen wat meteen een band schepte. Daarin vertelden we onze drijfveren om aanwezig te zijn op dat moment. Daarna deden we een krachtige meditatie die meteen zaken in mezelf losmaakte. Daarom was het ook fijn dat Claire ons ook hierin toeliet om te delen wat dit met ons deed.

Vervolgens leerde Claire ons een oefening om het auraveld bij een ander waar te nemen. Weliswaar op een manier waar ik nog nooit van gehoord had en dus erg vernieuwend was! Ik was verbaasd van de resultaten bij alle deelnemers.

Toen waren we klaar voor de healing itself. Claire demonstreerde zeer duidelijk alle stappen en legde alles mooi uit. Wat ik zo ontzettend goed vond is dat de healing zich concentreert op iemands kwaliteiten i.p.v. de negatieve punten. Dit heb ik ook nog niet eerder ervaren bij healings. Daarna mochten we zelf met een partner aan de slag. We werden correct opgevolgd zonder teveel bemoeienissen (wat ik erg apprecieer want ik geef graag mijn eigen draai aan dingen 😉 ). Ik startte als eerste om de healing te geven en dat ging eigenlijk erg vlot. Ik voelde mooie dingen en mocht die ook delen wat fijn aanvoelde.

Omdat mijn partner wat moe was na de healing heeft Claire meteen voorgesteld om mij een healing te geven, wat zij in feite niet hoefde te doen. Ik voelde een ontzettende fijne energie meteen door mij heen gaan. Wat ze vertelde raakte mij erg diep en gaf me een ontzettende boost van zelfvertrouwen (die ik op dat moment wel kon gebruiken). Ik voelde me ineens erg dankbaar om de persoon die ik was en dat gevoel van zelfliefde is volgens mij een fantastisch groot cadeau!

Achteraf voelde ik mij erg goed en veel mensen merkten dit op, wat mij opnieuw een boost gaf, en zo beland je in een positieve spiraal.

Positieve punten van deze workshop:

• De lieve energie van Claire met persoonlijke touch
• De focus op jouw (voorouderlijke) kwaliteiten, die automatisch dan jouw blokkades wegwerken
• Prijs-kwaliteit is SUPER, absoluut niet (te) duur!
• De cursus die we achteraf nog toegestuurd kregen via e-mail

 

Wil je zelf een workshop volgen bij Claire? Check dan haar Facebook pagina:

https://www.facebook.com/www.imanesh.nl/

Boek Review: “Waarom feminisme goed is voor mannen” – Jens van Tricht

 

© Jim Cooke

Als ik eerlijk ben, heb ik dit boek vooral meegenomen vanwege de cover. Ik vind dit één van de sterkste covers die ik al ooit gezien heb! Het jongetje dat zich zal moeten vormen naar het sterke, gespierde, agressieve mannelijke lichaam is erg confronterend. Ik zie het zelf ook in mijn persoonlijk als privé leven gebeuren. Als ik bijvoorbeeld denk aan mijn yogalessen: Ik geef gemiddeld aan 50 mensen yoga in de week waarvan aan… 3 mannen.  Yoga is voor veel mannen ‘te soft’ of ‘te vrouwelijk’ terwijl de eerste yogi’s jaren geleden uitsluitend mannen waren! Weer zo’n overduidelijk vooroordeel gecreëerd door een patriarchale maatschappij.  Ook in mijn individuele praktijk krijg ik, procentueel gezien, weinig mannen met stressklachten over de vloer en diegene die komen hebben vaak maanden, zelfs jaren gewacht om de stap te zetten. En zo kan ik nog honderden praktische voorbeelden geven net zoals iedereen die hier een beetje over nadenkt.

Ik zie zoveel zachte, gevoelige mannen die zich verstoppen achter hun stoere, agressieve harnas en ik vind het ronduit zielig voor hen want zij zitten vast, opgesloten door een patriarchale maatschappij. Een maatschappij die hen net, zoals het jongetje op de cover, gedwongen heeft om altijd sterk, moedig, gespierd… te zijn. Maar wat als de auteur van dit boek zegt dat feminisme mannen de kans geeft om uit dit harnas te stappen? Opent dit dan niet vele deuren voor zowel mannen als vrouwen? Mannen die denken dat het patriarchaat de oplossing is, zijn net de grootste gevangenen van dit systeem… 

Afbeelding Bol.com

Ik las al verschillende boeken over feminisme vanuit een spirituele invalshoek, maar dit boek biedt mij voor de eerste keer ook de sociaal-maatschappelijke en politieke kant van feminisme aan.
Het is heel interessant om eindelijk een boek over dit thema te lezen vanuit een mannelijk standpunt. Want zoals Jens van Tricht zegt: “Aan de kant van de mannen emancipatie blijft het opvallend stil”. Hij toont ons hoe mannen zoveel te winnen hebben door het feminisme te omarmen terwijl de meeste mannen nog steeds het feminisme als ‘de vijand van de man(nelijkheid)’ beschouwen. Hij moedigt mannen (en vrouwen) aan om vooral MENS te zijn wat nog steeds niet evident blijkt te zijn in de 21e eeuw.

Dat van Tricht weet waarover hij spreekt, daar is geen discussie over mogelijk: Alles is enorm onderlegd en hij verwijst meermaals naar belangrijke naslagwerken die hij zowel tijdens als na zijn opleiding Vrouwenstudies aan de universiteit van Amsterdam bestudeerd heeft. Dat hij deze omzet naar begrijpelijke taal in combinatie met zijn persoonlijke kennis en ervaringen, maakt dat dit een zeer toegankelijk boek is. Het is vlot geschreven en maatschappelijk zo goed onderbouwd dat dit geen excuus mag vormen om het niet te lezen. Met zijn 160 pagina’s moet er zelfs niemand zeggen dat het boek te dik is 😉

Dit is zo’n boek dat verplichte lectuur zou moeten worden in de middelbare scholen.
Het is niet verwonderlijk dat dit boek genomineerd was voor de LangZullenWeLezen-trofee 2018.

Pluspunten:
+ Een zeldzaam boek over feminisme omdat het geschreven is door een blanke, hetero en hoger opgeleide man, wat een unicum is.

+ Duidelijk geschreven zonder dat het afbreuk doet aan de inhoud

+ Compact geschreven in 160 pagina’s

+ Een eyeopener voor onze maatschappij

Gegevens van dit boek:

Titel: Waarom feminisme goed is voor mannen?

Auteur: Jens van Tricht

ISBN: 9789045034492

Website: www.jensvantricht.nl

 

Ervaring : Rise For Climate Brussel 27 januari 2019

Deinze, 11u53

Met mijn bladerenhoofddeksel stappen we op de trein samen met nog andere ‘klimaatmaatjes’ en hun kartonnen borden. Allen naar Brussel waar het gaat gebeuren. De wind is guur, de regen koud en toch hangt er al een sfeer die je normaal gezien niet voelt op een saai perron. Off we go!

 

Brussel-Noord, 13u23

Langzaam rijden we Brussel-Noord binnen en we zien… Een massa volk! Op een weekdag word je instant depri bij zo’n tafereel, nu denk je “Thank God”. We stappen uit en vermengen ons met de menigte. Ik, die een allergie heb voor drukte, voel me helemaal in mijn sas en wanneer we uit het station stappen beseffen we pas echt wat er hier gebeurt. Dit is een mars vol enthousiasme en positiviteit. Politici die ons ‘doemdenkers’ noemen zijn duidelijk NIET aanwezig op deze mars.

Vanaf de eerste seconde voel ik mij vol leven en zo in verbinding met mijn ziel en missie die we hier allemaal te vervullen hebben. Het geluid van de vele trommels maakt mijn verbinding met Moeder Aarde zo ontzettend sterk op dat moment, ook al loop ik tussen het Brusselse beton. Iedere boom die ik passeer probeer ik aan te raken om in mijn hoofd te zeggen : “We doen het voor jullie want jullie zijn fantastisch”.

Alle borden rondom ons met de meest uiteenlopende boodschappen, serieuze en grappige maar allemaal met als kern : Zorg voor onze planeet en onze toekomst. Het regent pijpenstelen maar we zijn Alive and Kicking! Jonge meisjes van 14 jaar die naast ons beginnen te zingen “What do we want? Climate Justice! When do we want it? NOW!!!”. Geweldig gewoon!

Nooit gedacht dat ik in het grijze, regenachtige Brussel mij zo goed kon voelen, zo één met al die 70 000 mensen. Hiervoor zijn we naar deze aarde gekomen, voor dit eenheidsgevoel. Om op de komen voor onze planeet en haar fantastische begroeiing en dierenrijk. Dit laten we niet verloren gaan en ook al zijn we vreedzaam, toch voel je een enorme strijdlust en die is wakker gemaakt bij iedereen.

Brussel-Centraal, 16u30

De mars zit erop en met duizenden staan we in Brussel-Centraal. Niemand doet vervelend tegen elkaar en iedereen wacht, nog steeds vreedzaam, op zijn of haar trein. Opnieuw, wat een verschil met weekdagen! De kartonnen borden zijn natgeregend en hangen er slap bij, maar hun missie is vervuld voor vandaag: ze staan op duizenden foto’s en zijn gefilmd door alle nieuwsdiensten van binnen- en buitenland. Iedereen is lichamelijk wat moe en sommige stemmen klinker opeens wel heel erg hees, maar toch zie je niemand vervelend doen. Onze trein komt aan en het perron loopt leeg. Op weg naar huis…

Mijn boodschap: “What we save, saves us!”

Conclusie

Dit gevoel heb ik echt onderschat. Het was onmogelijk om niet mee te gaan in de energie van de mars. Je wordt zo opgepept en dat werkt als een vicieuze cirkel. Laat sommigen maar zeggen dat dit niets uitmaakt of dat we doemdenkers zijn. Ieder van ons die er was weet wel beter. En voor diegene die ons liever niet zien op straat komen, dit is nog maar het begin…

PS: Dit is het enige evenement waar ik welgeteld 0 papiertjes op de grond zag liggen. En dat voor 70 000 man…

 

Wat is Rise For Climate?

Rise For Climate is een manifestatie/mars waarbij mensen op straat komen om te pleiten voor een beter en gezonder klimaat en alles wat daar rond hangt (gezondheid, natuur, levenskwaliteit, vervoer…). Het wil de overheden wakker schudden om hun verantwoordelijkheden te nemen naar de latere generaties toe. Rise For Climate ging op 27 januari 2019 door in hartje Brussel.

De volgende Rise For Climate gaat door op 24 februari 2019 in Gent —> Zie Facebookevent